Ziekenhuisbezoek
Blijf op de hoogte en volg Evelien
21 September 2014 | Spanje, Guía de Isora
Ik was deze week eigenlijk van plan om een uitgebreid verslag te geven over mijn werkdagen, maar na vandaag is het helemaal anders gelopen en wil ik jullie graag vertellen over mijn dag. Mijn dag vandaag was behoorlijk schrikken en ik heb zelfs op het ziekenhuis gezeten.
Hoe het allemaal begon. Ik had vandaag gewoon een normaal werkdagje. Afgelopen nacht optijd gaan slapen om vandaag goed fit te zijn en het zo aangenaam mogelijk te hebben. Mijn werkdag begon met het draaien van het ontbijt, waar ik in het buffet stond. Dan zorg je er voor dat alles goed aangevuld blijft. Alles ging prima, het ontbijt liep al tegen het einde aan en ik wilde nog wat aan gaan vullen. Op dat moment ging het mis en slechts bij één stap die ik zette schoot mijn knieschijf uit de kom. Voor ik het wist zat hij weer terug en merkte ik al snel dat het niet goed zat. Ik heb een zit genomen en kwam eigenlijk tot de conclusie dat werken het niet meer zou gaan worden.
Ik heb de manager van de Beach bar gesproken, het restaurant waar ik naar het ontbijt altijd naar toe ga, en hij wilde mij zien en dan zouden we samen kijken wat we ermee zouden doen. Zover is het gelukkig niet gekomen en al vrij snel kwam de manager van alle restaurant met de verlossende woorden dat ik naar het ziekenhuis moest. Nouja verlossend ook niet, maar ik had natuurlijk wel liever dat er echt naar gekeken werd.
Ik heb me omgekleed en ben vervolgens door een taxi naar het ziekenhuis gebracht. Alleen, flink in een shock van alles wat er gebeurd was, zonder geld, verdrietig en dat terwijl ik niemand kon bereiken. Tijdens de route naar het ziekenhuis toch mijn ouders en Ron kunnen bereiken, dus die waren gelukkig ook op de hoogte.
Toen was ik bij het ziekenhuis waar ik natuurlijk de taxi moest betalen, hier had ik dus geen geld voor. Dit is uiteindelijk wel geregeld en toen kon ik naar binnen, in het ziekenhuis. Ik iemand gevonden die Engels kon en al snel kwam er de conclusie dat ze me daar niet konden helpen, zolang ik geen 400 euro kon betalen. Maar ik had natuurlijk geen geld en kwam dus niet veel verder daar. Zij hebben mij twee andere adressen gegeven van ziekenhuizen waar ze me misschien wel konden helpen. Wel wist ik dat ik dit niet alleen kon en al helemaal niet zonder geld. Ik heb mijn vriendin Denise, die hier samen met haar moeder op vakantie is gesproken en zij waren al vrij snel bij mij. We zijn toen samen verder gegaan naar een ander ziekenhuis waar ze me gelukkig wel konden helpen. Allerlei papieren ingevuld en daarna werd ik eindelijk geholpen. Ik werd in een rolstoel gezet, heb daar een dokter gesproken en ze hebben foto's van mijn knie gemaakt. Nog een dokter gesproken en uiteindelijk kreeg ik het nieuws dat er een verband om mijn knie moest. De communicatie is niet erg soepel verlopen dus ik ben niet op de hoogte van alles wat ze tegen mij verteld hebben. Voor nu heb ik een verband, alhoewel, het is wel wat steviger dan verband, ik kan mijn knie namelijk niet meer buigen. Ik weet dat ik de komende dagen niet mag lopen, dus ik zit gesetteld op de bank.
Morgen vroeg ga ik naar de dokter hier en dan ga ik kijken wat hij nog voor mij kan doen. Voor nu is het wel geregeld met mijn stage, ze weten dat ik morgen niet kom werken en morgen moet ik opnieuw laten weten hoe het er nu voor staat. Voor nu zit er niets anders op dan rust houden, beentje omhoog en toch echt wachten op betere tijden. Ik hoop echt dat deze gaan komen, want momenteel zit ik er wel even doorheen.
Gelukkig heb ik voor deze ellendige dag nog wel hele leuke vrije dagen gehad met Jolanda en oma en mijn vriendin Denise en haar moeder. Met Jolanda en oma zijn we nog lekker gaan winkelen, uiteten en borrelen. Toen zij vertrokken, terug naar Nederland, arriveerde vier uur later Denise en haar moeder hier al in Tenerife. Hiermee heb ik ook een hele leuke dag gehad.
De bijbehorende foto’s bij dit verslag vind je onderaan op deze pagina.
Hoe het allemaal begon. Ik had vandaag gewoon een normaal werkdagje. Afgelopen nacht optijd gaan slapen om vandaag goed fit te zijn en het zo aangenaam mogelijk te hebben. Mijn werkdag begon met het draaien van het ontbijt, waar ik in het buffet stond. Dan zorg je er voor dat alles goed aangevuld blijft. Alles ging prima, het ontbijt liep al tegen het einde aan en ik wilde nog wat aan gaan vullen. Op dat moment ging het mis en slechts bij één stap die ik zette schoot mijn knieschijf uit de kom. Voor ik het wist zat hij weer terug en merkte ik al snel dat het niet goed zat. Ik heb een zit genomen en kwam eigenlijk tot de conclusie dat werken het niet meer zou gaan worden.
Ik heb de manager van de Beach bar gesproken, het restaurant waar ik naar het ontbijt altijd naar toe ga, en hij wilde mij zien en dan zouden we samen kijken wat we ermee zouden doen. Zover is het gelukkig niet gekomen en al vrij snel kwam de manager van alle restaurant met de verlossende woorden dat ik naar het ziekenhuis moest. Nouja verlossend ook niet, maar ik had natuurlijk wel liever dat er echt naar gekeken werd.
Ik heb me omgekleed en ben vervolgens door een taxi naar het ziekenhuis gebracht. Alleen, flink in een shock van alles wat er gebeurd was, zonder geld, verdrietig en dat terwijl ik niemand kon bereiken. Tijdens de route naar het ziekenhuis toch mijn ouders en Ron kunnen bereiken, dus die waren gelukkig ook op de hoogte.
Toen was ik bij het ziekenhuis waar ik natuurlijk de taxi moest betalen, hier had ik dus geen geld voor. Dit is uiteindelijk wel geregeld en toen kon ik naar binnen, in het ziekenhuis. Ik iemand gevonden die Engels kon en al snel kwam er de conclusie dat ze me daar niet konden helpen, zolang ik geen 400 euro kon betalen. Maar ik had natuurlijk geen geld en kwam dus niet veel verder daar. Zij hebben mij twee andere adressen gegeven van ziekenhuizen waar ze me misschien wel konden helpen. Wel wist ik dat ik dit niet alleen kon en al helemaal niet zonder geld. Ik heb mijn vriendin Denise, die hier samen met haar moeder op vakantie is gesproken en zij waren al vrij snel bij mij. We zijn toen samen verder gegaan naar een ander ziekenhuis waar ze me gelukkig wel konden helpen. Allerlei papieren ingevuld en daarna werd ik eindelijk geholpen. Ik werd in een rolstoel gezet, heb daar een dokter gesproken en ze hebben foto's van mijn knie gemaakt. Nog een dokter gesproken en uiteindelijk kreeg ik het nieuws dat er een verband om mijn knie moest. De communicatie is niet erg soepel verlopen dus ik ben niet op de hoogte van alles wat ze tegen mij verteld hebben. Voor nu heb ik een verband, alhoewel, het is wel wat steviger dan verband, ik kan mijn knie namelijk niet meer buigen. Ik weet dat ik de komende dagen niet mag lopen, dus ik zit gesetteld op de bank.
Morgen vroeg ga ik naar de dokter hier en dan ga ik kijken wat hij nog voor mij kan doen. Voor nu is het wel geregeld met mijn stage, ze weten dat ik morgen niet kom werken en morgen moet ik opnieuw laten weten hoe het er nu voor staat. Voor nu zit er niets anders op dan rust houden, beentje omhoog en toch echt wachten op betere tijden. Ik hoop echt dat deze gaan komen, want momenteel zit ik er wel even doorheen.
Gelukkig heb ik voor deze ellendige dag nog wel hele leuke vrije dagen gehad met Jolanda en oma en mijn vriendin Denise en haar moeder. Met Jolanda en oma zijn we nog lekker gaan winkelen, uiteten en borrelen. Toen zij vertrokken, terug naar Nederland, arriveerde vier uur later Denise en haar moeder hier al in Tenerife. Hiermee heb ik ook een hele leuke dag gehad.
De bijbehorende foto’s bij dit verslag vind je onderaan op deze pagina.
-
21 September 2014 - 22:00
Anneke:
Hey evelien! Schrikken zeg!
Ik heb t ook meegemaakt in griekenland , dr was een zenuw beklemd in mn rug ik heb welgeteld 5 uur zitten wachten in t ziekenhuis voordat er fotos gemaakt werden , en een zwangerschapstest rijker hahah want dat moesten zebzeker weten
Maar hoop dat je snel weer op de been bent en dat je toch nog kan genieten! Geef niet op ! Al die ervaring maakt je rijker -
21 September 2014 - 22:09
Linie:
Goh das ff schrikken en flink balen!!
Ik wens je heel veel beterschap en dat je snel weer op de been bent!! -
21 September 2014 - 22:14
Marian:
Heel veel beterschap,,,dat is echt balen hoop voor je dat het snel overgaat xxxx -
21 September 2014 - 22:36
Hermine:
Hoi Evelien heel veel sterkte met je knie en maar hopen dat je gauw weer verder kan met je stage.
Lieve groetjes Hermine . -
21 September 2014 - 22:39
Liesanne:
Lieve Evelien,
Dat is echt even schrikken, gelukkig dat je toch nog wat
bekende en vertrouwelijke mensen om je heen had.
Dat geeft toch nog enigszins rust tijdens het ziekenhuis bezoek.
Nu dus rust houden begreep ik, even bijkomen van dit alles en daarna
kijken hoe het veder gaat!
Ik hoop voor je dat het snel beter gaat, zal de komende tijd extra opletten op
een berichtje :).
Komt vast allemaal goed, en ik denk aan je!!
Heel veel beterschap, succes en bovenal plezier nog de komende tijd!
Xxx liesanne -
21 September 2014 - 22:48
Ruud:
Dat was even behoorlijk schrikken en nu maar hopen dat je weer snel op de been kunt zijn en je stage met goed gevolg kunt afmaken. Beterschap en laat je niet kisten, doorzetten ook al is het moeilijk! -
21 September 2014 - 23:14
Leny:
Lieve Evelien,
Goh wat een pech. Hopelijk valt het allemaal mee en ben je snel weer op de been. Na regen komt altijd zonneschijn dus de betere tijden komen eraan. -
21 September 2014 - 23:52
Marrion:
Idd Denise en haar moeder waren vandaag voor jou een geschenk uit de hemel.Bedankt Denise en moeder!! toppie
Maar kop op meid. En ik weet dat valt niet mee daar zo ver van ons.
Maar samen en met vele vele lieve mensen hier die jou door dik en dun steunen gaan we dit fixen meid.
Komt goed xx
We love you xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
22 September 2014 - 06:15
Petra Boes:
Hey Evelien, das echt even schrikken en ik snap dat je hiervan baalt, maar probeer positief te blijven dan valt het niet zo tegen, en onthoud 1 ding: achter de wolken schijnt altijd de zon ook voor jou! Beterschap en lieve groetjes. -
22 September 2014 - 07:32
Dayenne:
Aaah wat hoop ik toch zo dat je geen pijn hebt en je over een tijdje weer lekker rond loopt te stuiteren...xxxx! -
22 September 2014 - 16:52
Desiree :
Lieve Evelien, wat een pech zeg. Meid alles komt goed. You are the sunshine. Waar je komt schijnt het licht. Think possitive ook al ben je ver van ons allemaal. Weet dat je niet alleen bent, God is altijd met jou.
Volgende verslagen zullen alleen maar beter worden. Meid jij bent nu zelf aan vakantie toe. Ff geen stage, gewoon genieten met been in verband. Hahaha -
22 September 2014 - 20:01
Patricia:
Hoi evelien
Inderdaad erg schrikken nu er het beste van hopen.
Hopelijk kun je weer snel aan de slag zodat je je stage af kunt maken
Heel veel sterkte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
